Chapter 33

   "Tani pra, Job, dëgjo atë që kam për të thënë dhe vëru veshin gjithë fjalëve të mia! 

   Ja, unë po hap gojën dhe gjuha ime flet në gojën time. 

   Fjalët e mia burojnë nga një zemër e drejtë, buzët e mia do të thonë njohuri të pastra. 

   Fryma e Perëndisë më ka krijuar dhe fryma e të Plotfuqishmit më jep jetë. 

   Në rast se mundesh, m`u përgjigj; përgatitu gjithashtu të mbrosh pozitat e tua. 

   Ja, unë jam i barabartë me ty përpara Perëndisë; edhe unë jam formuar nga argjili. 

   Ja, asnjë frikë nga unë nuk duhet të të lemerisë, dhe dora ime nuk do të rëndojë mbi ty. 

   Por ti u ke thënë veshëve të mi dhe dëgjova tingullin e fjalëve të tua, që thonin: 

   "Una jam i pastër, pa mëkat; jam i pafajmë, nuk ka asnjë faj tek unë. 

   Por Perëndia gjen kundër meje shkaqe armiqësie dhe më konsideron armikun e tij; 

   i fut këmbët e mia në pranga dhe kqyr gjithë hapat e mia". 

   Mirë, pra, unë të them se këtu nuk ke të drejtë, sepse Perëndia është më i madh se njeriu. 

   Pse hahesh me të, kur ai nuk jep llogari për asnjë nga veprimet e tij? 

   Në fakt Perëndia flet në një mënyrë apo në një tjetër por njeriu nuk e vë re: 

   në një ëndërr, në një vegim të natës, kur një gjumë i rëndë i zë njerëzit, kur dremitin në shtretërit e tyre. 

   Atëherë ai hap veshët e njerëzve dhe vulos paralajmërimet që u bën, 

   për ta larguar njeriun nga veprimet e tij dhe për ta mbajtur larg nga kryelartësia, 

   për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për të penguar që jeta e tij të mbarojë nga shpata. 

   Njeriu paralajmërohet gjithashtu me dhembjen në shtratin e vet dhe me torturën e pandërprerë të kockave të tij, 

   aq sa i neveritet buka dhe madje edhe ushqimet më të shijshme. 

   Mishi konsumohet sa mbyll e hap sytë, ndërsa kockat e tij, që më parë nuk dukeshin, tani dalin jashtë; 

   kështu shpirti i tij i afrohet gropës dhe jeta e tij atyre që sjellin vdekjen. 

   Por në rast se pranë tij ka një engjëll, një interpret, një i vetëm ndër një mijë, që t`i tregojë njeriut detyrën e tij. 

   Perëndisë i vjen keq për të dhe thotë: "Kurseje që të mos zbresë në gropë; gjeta shpengimin për të". 

   Atëherë mishi i tij do të bëhet më i freskët se kur ishte fëmijë dhe ai do të kthehet në ditët e rinisë së tij. 

   Do t`i lutet fort Perëndisë, do të gjejë hir pranë tij dhe do të mund të sodisë fytyrën e tij me gëzim, sepse Perëndia do ta ketë rivendosur njeriun në drejtësinë e tij. 

   Duke iu drejtuar njerëzve, do të thotë: "Kam mëkatuar dhe kam shkelur drejtësinë, dhe nuk u ndëshkova siç e meritoja. 

   Perëndia i ka shpenguar shpirtin tim, që të mos zbriste në gropë dhe jeta ime mund të shohë dritën". 

   Ja, Perëndia e bën këtë dy herë, tri herë me njeriun, 

   për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për ta ndriçuar me dritën e jetës. 

   Ki kujdes, Jobi, dëgjomë; rri në heshtje, dhe unë do të flas. 

   Në qoftë se ke diçka për të thënë, përgjigjmu, folë, sepse do të dëshiroja të të jepja të drejtë. 

   Përndryshe dëgjomë; hesht dhe unë do të të mësoj diturinë".