Chapter 10

   Fjalët e urta të Salomonit. Një fëmijë e urtë e gëzon të atin, por një fëmijë budalla i shkakton vuajtje nënes së vet. 

   Thesaret e padrejtësisë nuk japin dobi, por drejtësia të çliron nga vdekja. 

   Zoti nuk do të lejojë që i drejti të vuajë nga uria, por hedh poshtë dëshirën e të pabesëve. 

   Kush punon me dorë përtace varfërohet, por dora e njerëzve të zellshëm të bën të pasurohesh. 

   Ai që mbledh gjatë verës është një bir i matur, por ai që fle në kohën e korrjeve është një bir që të mbulon me turp. 

   Ka bekime mbi kokën e të drejtit, por dhuna e mbulon gojën e të pabesëve. 

   Kujtimi i të drejtit është në bekim, por emri i të pabesit do të kalbet. 

   Zemërurti i pranon urdhërimet, por fjalamani budalla do të rrëzohet. 

   Ai që ecën në ndershmëri ecën i sigurt, por ai që ndjek rrugë dredharake ka për t`u zbuluar. 

   Kush e shkel syrin shkakton vuajtje, por fjalamani budalla do të rrëzohet. 

   Goja e të drejtit është një burim jete, por dhuna e mbulon gojën e të pabesëve. 

   Urrejtja shkakton grindje, por dashuria mbulon të gjitha fajet. 

   Dituria gjendet mbi buzët e atyre që kanë mendje, por shkopi është për kurrizin e atyre që nuk kanë mend. 

   Të urtët grumbullojnë njohuri, por goja e budallait është një shkatërrim i shpejtë. 

   Begatia e të pasurit është qyteti i tij i fortë; shkatërrimi i të varfërit është varfëria e tyre. 

   Puna e të drejtit i shërben jetës, fitimi i të pabesit mëkatit. 

   Kush ruan mësimet është në rrugën e jetës; por kush nuk pranon kritikën humb. 

   Kush e maskon urrejtjen ka buzë gënjeshtare dhe ai që përhap shpifje është budalla. 

   Në fjalët e shumta faji nuk mungon, por ai që i frenon buzët e tij është i urtë. 

   Gjuha e të drejtit është argjend i zgjedhur, por zemra e të pabesëve vlen pak. 

   Buzët e të drejtit ushqejnë mjaft njerëz, por budallenjtë vdesin sepse nuk kanë mend. 

   Bekimi i Zotit pasuron dhe ai nuk shton asnjë vuajtje. 

   Kryerja e një kobi për budallanë është si një zbavitje; kështu është dituria për njeriun që ka mend. 

   Të pabesit i ndodh ajo nga e cila trembet, por njerëzve të drejtë u jepet ajo që dëshirojnë. 

   Kur kalon furtuna, i pabesi nuk është më, por i drejti ka një themel të përjetshëm. 

   Ashtu si uthulla për dhëmbët dhe tymi për sytë, kështu është dembeli për ata që e dërgojnë. 

   Frika e Zotit i zgjat ditët, por vitet e të pabesit do të shkurtohen. 

   Shpresa e të drejtëve është gëzimi, por pritja e të pabesëve do të zhduket. 

   Rruga e Zotit është një kala për njeriun e ndershëm, por është shkatërrim për ata që kryejnë padrejtësi. 

   I drejti nuk do të lëvizet kurrë, por të pabesët nuk do të banojnë në tokë. 

   Goja e të drejtit prodhon dituri, por gjuha e çoroditur do të pritet. 

   Buzët e të drejtit njohin atë që është e pranueshme; por goja e të pabesëve njeh vetëm gjëra të çoroditura.