Chapter 14

   Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta. 

   Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë. 

   Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre. 

   Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut. 

   Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra. 

   Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend. 

   Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij. 

   Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim. 

   Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja. 

   Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj. 

   Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë. 

   Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes. 

   Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje. 

   Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij. 

   Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij. 

   Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull. 

   Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer. 

   Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije. 

   Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve. 

   Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues. 

   Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur. 

   A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën. 

   Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri. 

   Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi. 

   Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra. 

   Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi. 

   Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes. 

   Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve. 

   Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij. 

   Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave. 

   Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë. 

   I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij. 

   Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh. 

   Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve. 

   Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.