| Hoofdstuk 7 |
1 | Hoe schoon zijn uw gangen in de schoenen, gij prinsendochter! de omdraaiingen uwer heupen zijn als kostelijke ketens, zijnde het werk van de handen eens kunstenaars.
|
2 | Uw navel is als een ronde beker, dien geen drank ontbreekt; uw buik is als een hoop tarwe, rondom bezet met lelien.
|
3 | Uw twee borsten zijn als twee welpen, tweelingen van een ree.
|
4 | Uw hals is als een elpenbenen toren, uw ogen zijn als de vijvers te Hesbon, bij de poort van Bath-rabbim; uw neus is als de toren van Libanon, die tegen Damaskus ziet.
|
5 | Uw hoofd op u is als Karmel, en de haarband uws hoofds als purper; de koning is als gebonden op de galerijen.
|
6 | Hoe schoon zijt gij, en hoe liefelijk zijt gij, o liefde, in wellusten!
|
7 | Deze uw lengte is te vergelijken bij een palmboom, en uw borsten bij druif trossen.
|
8 | Ik zeide: Ik zal op den palmboom klimmen, ik zal zijn takken grijpen; zo zullen dan uw borsten zijn als druif trossen aan den wijnstok, en de reuk van uw neus als appelen.
|
9 | En uw gehemelte als goede wijn, die recht tot mijn Beminde gaat, doende de lippen der slapenden spreken.
|
10 | Ik ben mijns Liefsten, en Zijn genegenheid is tot mij.
|
11 | Kom, mijn Liefste! laat ons uitgaan in het veld, laat ons vernachten op de dorpen.
|
12 | Laat ons vroeg ons opmaken naar de wijnbergen, laat ons zien, of de wijnstok bloeit, de jonge druifjes zich opendoen, de granaatappelbomen uitbotten; daar zal ik U mijnuitnemende liefde geven.
|
13 | De dudaim geven reuk, en aan onze deuren zijn allerlei edele vruchten, nieuwe en oude; o mijn Liefste! die heb ik voor U weggelegd.
|