Chapter 15

  Nicanor autem ut conperit Iudam esse in locis Samariae cogitavit die sabbati cum omni impetu committere 

  Iudaeis vero qui illum per necessitatem sequebantur dicentibus ne ita ferociter et barbare feceris sed honorem tribue diei sanctificationis et honora eum qui universa conspicit 

  at ille infelix interrogavit si est potens in saeculo qui imperavit agi diem sabbatorum 

  et respondentibus illis est Dominus vivus ipse in caelo potens qui iussit agi septimam diem 

  at ille ait et ego potens sum super terram qui impero sumi arma et negotia regis impleri tamen non obtinuit ut consilium perficeret 

  et Nicanor quidem cum summa superbia erectus cogitaverat commune tropeum statuere de Iuda 

  Macchabeus autem confidebat semper cum omni spe auxilium sibi a Domino adfuturum 

  et hortabatur suos ne formidarent ad adventum nationum sed in mente haberent adiutoria sibi facta de caelo et nunc sperarent ab Omnipotente adfuturam sibi victoriam 

  et adlocutus illos de lege et prophetis admonens etiam certaminum quae fecerant prius promptiores eos constituit 

  et ita animis eorum erectis simul ostendens gentium fallaciam et iuramentorum praevaricationem 

  singulos autem illorum armavit non clypei et hastae munitione sed sermonibus optimis et hortationibus exposito digno fide somnio per quod universos laetificavit 

  erat autem huiusmodi visus Onian qui fuerat summus sacerdos virum bonum et benignum verecundum visu modestum moribus et eloquio decorum et qui a puero in virtutibus exercitatus sit manus protendentem orare pro omni populo Iudaeorum 

  post haec apparuisse et alium virum aetate et gloria mirabilem et magni decoris habitudine circa illum 

  respondentem vero Onian dixisse hic est fratrum amator et populi Israhel hic est qui multum orat pro populo et universa sancta civitate Hieremias propheta Dei 

  extendisse autem Hieremiam dexteram et dedisse Iudae gladium aureum dicentem 

  accipe sanctum gladium munus a Deo quo deicies adversarios populi mei Israhel 

  exhortati itaque Iudae sermonibus bonis valde de quibus extolli possit impetus et animi iuvenum confortari statuerunt dimicare et confligere fortiter ut virtus de negotiis iudicaret eo quod civitas et sancta et templum periclitaretur 

  erat enim pro uxoribus et filiis itemque pro fratribus et cognatis minor sollicitudo maximus vero et primus pro sanctitate timor erat templi 

  sed et eos qui in civitate erant non minima sollicitudo habebat pro his qui congressi erant 

  et cum iam omnes sperarent iudicium futurum hostisque adesset atque exercitus esset ordinatus bestiae equitesque oportuno in loco conpositi 

  considerans Macchabeus adventum multitudinis et adparatum varium armorum ac ferocitatem bestiarum extendens manum in caelum prodigia facientem Dominum invocavit qui non secundum armorum potentiam sed prout ipsi placet dat dignis victoriam 

  dixit autem invocans hoc modo tu Domine misisti angelum tuum sub Ezechia rege Iudae et interfecisti de castris Sennacherim centum octoginta quinque milia 

  et nunc Dominator caelorum mitte angelum tuum bonum ante nos in timore et tremore magnitudinis brachii tui 

  ut metuant qui cum blasphemia veniunt adversus sanctum populum tuum et hic quidem ita peroravit 

  Nicanor autem et qui cum ipso erant cum tubis et canticis admovebant 

  Iudas vero et qui cum eo erant invocato Deo per orationes congressi sunt 

  manu quidem pugnantes sed cordibus Dominum orantes prostraverunt non minus triginta milia praesentia Dei magnifice delectati 

  cumque cessassent et cum gaudio redirent cognoverunt Nicanorem ruisse cum armis suis 

  facto itaque clamore et perturbatione suscitata patria voce omnipotentem Dominum benedicebant 

  praecepit autem Iudas qui per omnia corpore et animo emori pro civibus paratus erat caput Nicanoris et manum cum umero abscisam Hierosolymam perferri 

  quo cum convenisset convocatis contribulibus et sacerdotibus ad altare arcersiit et eos qui in arce erant 

  et ostenso capite Nicanoris et manu nefaria quam extendens contra domum sanctam omnipotentis Dei magnifice gloriatus est 

  linguam etiam impii Nicanoris praecisam iussit particulatim avibus dari manum autem dementis contra templum suspendi 

  omnes igitur caeli Dominum benedixerunt dicentes benedictus qui locum suum incontaminatum conservavit 

  suspendit autem Nicanoris caput in summa arce evidens ut esset et manifestum sit auxilii Dei 

  itaque omnes communi consilio decreverunt nullo modo diem istum absque celebritate praeterire 

  habere autem celebritatem tertiadecima die mensis adar quod dicitur voce syriaca pridie Mardochei die 

  igitur his erga Nicanorem gestis et ex illis temporibus ab Hebraeis civitate possessa ego quoque in his finem faciam sermonis 

  et siquidem bene et ut historiae conpetit et ipse velim si autem minus digne concedendum est mihi